The Crimson Petal And The White

มินิซีรี่ส์ 4 ตอนจบ ของอังกฤษ สมัยวิคตอเรียน ก็สนุกดีแต่นิยายเรื่องนี้แต่งตอนจบแบบเปิด คือ...ไม่มีตอนจบว่างั้นเถอะ สิ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้ดัง น่าจะเป็นการแสดงถึงความฟอนเฟะของชีวิตในสมัยนั้น

มีคำวิจารณ์ว่าเรืองนี้ตอนจบเหมือนไม่จบเพราะคนแต่งไม่อยากให้มันจบ เปิดโอกาสให้คิดต่อไปต่างๆนานา แต่เราแอบคิดว่าคนแต่งมันหมดมุข

ตัวละครที่เห็นการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดคือ วิลเลี่ยม ทายาทกิจการน้ำหอม เป็นตัวละครที่เราค่อยๆรู้สึกไม่ชอบมากขึ้นจนถึงตอนจบเรื่อง วิลเลี่ยมเหมือนคนที่เหยียบคนอื่นเพื่อให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น เมื่อบรรลุความมั่นใจระดับหนึ่ง ก็ทิ้งคนที่หมดประโยชน์ แล้วไปแสวงหาความเข้มแข็งต่อไปเรื่อยๆ

การไต่เต้าของวิลเลี่ยม ไม่ต่างจากชูก้าร์ (Sugar) โสเภณีที่ค่อนข้างมีความรู้ และปัญญา ที่มองหาหนทางหลุดพ้นจากความยากจน

ตัวละครหลัก 2 ตัวนี้ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย จะเกลียดก็ไม่ได้เต็มที่ โดยเฉพาะชูการ์ ที่เปิดเผยส่วนดีมากขึ้นเรื่อยๆ

เราไม่เคยได้อ่านหนังสือ ถึงได้อ่านก็ไม่แน่ใจ ว่าจะเข้าใจ ได้แต่อาศัยการตีความสำเร็จรูปของมินิซีรี่ส์